Tους κανόνες που ισχύουν σήμερα στην τιμολόγηση και αποζημίωση των φαρμάκων στην χώρα μας σχολίασε ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας κ. Θεόδωρος Κωλέτης στην συνέντευξη που παραχώρησε στο www.healthweb.gr.
Οι κανόνες τιμολόγησης και αποζημίωσης, όπως λέει σε συνέδρια η βιομηχανία, είναι εν πολλοίς στρεβλοί. Ποιες είναι οι στρεβλώσεις; Ποιες είναι οι αλλαγές που θα ωφελήσουν;
Ως προς την τιμολόγηση, θα έβλεπα δύο βασικές στρεβλώσεις : Η πρώτη αφορά στην χρήση του συστήματος εξωτερικών τιμών αναφοράς για τον καθορισμό της τιμής των φαρμάκων αναφοράς εκτός πατέντου και κατά συνέπεια και των γενοσήμων που τιμολογούνται στο 65% των φαρμάκων αναφοράς. Θεωρώ τεράστιο λάθος να «εισάγουμε» τιμές από άλλες χώρες, με διαφορετική διάρθρωση του συστήματος υγείας, με διαφορετικές συνθήκες λειτουργίας της φαρμακευτικής αγοράς, με διαφορετικά συστήματα τιμολόγησης και αποζημίωσης, με διαφορετική κουλτούρα χρήσης φαρμάκων.
Η δεύτερη στρέβλωση αφορά στην απαγόρευση των αυξήσεων.
Ο συνδυασμός των δύο αυτών στρεβλώσεων έχει οδηγήσει τις τιμές πολλών φαρμάκων (ιδιαίτερα των παλαιότερων) σε υπερβολικά χαμηλές, συχνά μη βιώσιμες τιμές. Ως προς την αποζημίωση, θεωρώ ότι αφενός οι υπερβολικές υποχρεωτικές επιστροφές rebate και κυρίως clawback που επιβάλλονται στη βιομηχανία απειλούν την επάρκεια της φαρμακευτικής αγοράς και την πρόσβαση των ασθενών στις αναγκαίες θεραπείες. Θεωρώ ότι το πρόβλημα ξεκινά από τον πολύ χαμηλό, μη ρεαλιστικό προϋπολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης, που οδηγεί σε υπερβολικές επιστροφές και στην μέχρι σήμερα αδυναμία ελέγχου της συνταγογράφησης ως εργαλείου για τη συγκράτηση της δαπάνης.
Υπάρχει κατά την γνώμη σας καλύτερο μοντέλο τιμολόγησης και αποζημίωσης που μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα; Εάν ναι ποιο είναι ;
Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η δαπάνη μπορεί να ελεγχθεί αποκλειστικά μέσω της τιμολόγησης και των υποχρεωτικών επιστροφών. Ως ΠΕΦ έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, που εντάσσουν την τιμολόγηση και αποζημίωση στο πλαίσιο μιας συνολικής φαρμακευτικής πολιτικής, με κίνητρα για την επιλογή οικονομικότερων θεραπειών, με έλεγχο του όγκου, με δεσμευτικά θεραπευτικά πρωτόκολλα, με ενημέρωση των ασθενών για την αξία των οικονομικότερων θεραπειών.
Ως προς την τιμολόγηση, θα έλεγα ότι θα πρέπει να αποσυνδεθεί η τιμολόγηση των φαρμάκων της απροστάτευτης αγοράς από τη λογική του μέσου όρου των τριών χαμηλότερων τιμών, ένας κανόνας που μέχρι σήμερα λειτουργεί σαν μηχανισμός εξόντωσης των παλαιότερων καταξιωμένων φαρμάκων.
Εάν εφαρμοστούν όλες οι αλλαγές στην τιμολόγηση και αποζημίωση που αναφέρατε πιο πάνω σε τι θα ωφεληθούν τα γενόσημα φάρμακα ;
Θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητά τους που σήμερα τίθεται εν αμφιβόλω. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα γενόσημα και τα οικονομικά φάρμακα εν γένει, είναι σύμμαχος στην προσπάθεια παραγωγής εξοικονομήσεων και συγκράτησης της δαπάνης.
Ας έχουμε στο νου ότι κάθε φορά που συνταγογραφείται ένα γενόσημο / οικονομικό φάρμακο, δεν συνταγογραφείται ένα ακριβότερο νεότερο για τις ίδιες ενδείξεις. Για αυτό και η μέριμνα της Πολιτείας θα πρέπει να είναι η διατήρηση όσο το δυνατό περισσότερων ασθενών σε οικονομικές θεραπείες. Αυτό θα δώσει χώρο και για την αποζημίωση των ακριβότερων εξειδικευμένων φαρμάκων σε εκείνους που το έχουν πραγματικά ανάγκη.
Η αύξηση της χρήσης των γενοσήμων, εκτός εξοικονομήσεις σημαίνει και ανάπτυξη της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, με ότι θετικό αυτό συνεπάγεται για την εθνική οικονομία.